Όταν η Ελλάδα συναντά την Ιταλία – Quando la Grecia incontra l’Italia – Part ΙΙ

εκτέλεση κάπως ελέυθερη, αλλά όπως και να είναι, πρόκειται για καταπληκτικό τραγούδι!

Στίχοι Γ. Σεφέρη, μουσική Μ. Θεοδωράκη

Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό,

διψάσαμε το μεσημέρι
μα  το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή,

ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.

Με τι καρδιά , με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή,

πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή.

Le parole della canzone scritte in Latino, la traduzione in Italiano e il commento li ho trovati al sito di Sara  

Sto perigiali to krufo / ki’aspro san peristeri/dipsasame to mesimeri/ma to nero glifo…

Pano stin ammo tin ksanthi/grapsame to onoma tis/ oraia pou fusikse o mpatis/kai sbistike i grafi

Me ti kardia me ti pnoi/ me ti pothos kai ti pathos / pirame ti zoi mas, lathos!/ kai allaksame zoi…

Sulla costa, là dove è nascosta / bianca come una colomba / avevamo sete, a mezzogiorno / ma la nostra acqua era amara…

Sopra la sabbia dorata / abbiamo scritto il suo nome (= della libertà; della Grecia, dell’amata?) / ma come soffiava la brezza / e ha cancellato ciò che era scritto sulla sabbia

Con quale cuore, con quale spirito / con quale desiderio, con quale dolore / abbiamo cercato di prendere la vita, male! / allora l’abbiamo cambiata.

E’ una canzone che, dal testo di un premio Nobel, fa alzare tutti nelle tabernakia, viene cantata e molto sentita dai Greci, perché parla di lontananza, di amore, di Grecia (e della sua sabbia) e di libertà.